Uitgangspunt verslaving,

Verslavingsgevoeligheid en afhankelijkheids-problematiek

​

Verslaving is een chronische kwetsbaarheid die mensen hun leven lang met zich meedragen. Verschillende factoren op biologisch, psychologisch of sociaal gebied kunnen deze kwetsbaarheid blootleggen en activeren. De problematiek kun je vergelijken met een allergie; er treedt een heftige reactie op in aanraking met het middel of het proces. 

​

​

​

​

​

Mensen spreken over één kant binnen henzelf, volgens het bekende engeltje-duiveltje concept. In eerste instantie presenteert de gedachte zich als een beste vriend, na verloop van tijd toont het zijn ware gezicht; donker en destructief. Als een marionette pop wordt de mens overgenomen. 

​

​

​

Het bovenstaande hangt samen met het verlies van autonomie op het gebied van emoties, denken en handelen. Mensen kunnen niet verantwoordelijk worden gesteld voor de oorzaak van hun kwetsbaarheid. Zij kunnen wel ontdekken wat zij zélf kunnen bijdragen aan hun verbetering en het beloop hiervan. 

​

Niet iedereen is even verslavingsgevoelig. Hoe makkelijk jij ergens aan verslaafd raakt, heeft te maken met verschillende factoren. Hoe verslavingsgevoelig je bent, is ook erfelijk bepaald. Onderzoekers schatten in dat ongeveer de helft van je verslavingsgevoeligheid bepaald wordt door genen die een rol spelen in de dopamine-huishouding en je gevoeligheid voor de verslavende stof. Of je verslaafd raakt, hangt echter af van veel meer factoren dan alleen je erfelijke aanleg. Er zijn verschillende factoren die bepalen hoe verslavingsgevoelig je bent en hoe makkelijk je ergens verslaafd aan kunt raken.

​​

• Hoe gevoelig je hersenen zijn voor beloning, onder andere door dopamine.

• Hoe goed je je impulsen kunt beheersen; zo is bekend dat mensen meer verslavingsgevoelig zijn als ze ADHD hebben.

• Hoe goed je om kunt gaan met onaangename gevoelens.

• Hoe mensen in je naaste omgeving omgaan met verslavende middelen of activiteiten.